Nieuws
ARCHIEF:

zaterdag 14 november 2020

Wonderlijkste woorden

Het project gaat natuurlijk vooral over mijn scepsis jegens het door transhumanisten gepropageerde, oneindige voortbestaan in het digitale domein - zeg maar het voortleven in een toekomstig niets. Op een wonderlijke manier verwees de Poolse dichter Wislawa Szymborska (1923–2012) hier ook al naar in dit beroemde gedicht:

De drie wonderlijkste woorden

Wanneer ik het woord Toekomst uitspreek,
vertrekt de eerste lettergreep al naar het verleden.

Wanneer ik het woord Stilte uitspreek,
vernietig ik haar.

Wanneer ik het woord Niets uitspreek,
schep ik iets dat in geen enkel niet-bestaan past.

(vertaling Gerard Rasch)

dinsdag 20 oktober 2020

De Onvolmaakten

De Onvolmaakten is een boeiende poging van Ewoud Kieft om een toekomst te schetsen waarin de mensheid zich inderdaad van alle ongemakken en imperfecties heeft bevrijd.

Kieft is historicus en hij schreef eerder een bijzonder fraaie analyse van de oorlogszuchtige stemming onder met name kunstenaars en intellectuelen aan de vooravond van de eerste wereldoorlog. In Oorlogsenthousiasme liet hij aan de hand van een aantal biografieën zien hoe de radicale ideeën van één filosoof (Nietzsche) bijna een generatie later nog steeds doorwerken en de culturele avant-garde zo ongeveer tot de aanstichters van de oorlog maakten. Een beetje gechargeerd misschien, maar zijn betoog is een behoorlijk overtuigende kanttekening bij de tegenwoordig populaire verklaring van de eerste wereldoorlog als een uit de hand gelopen politieke vergissing.

De Onvolmaakten is geen historische studie, maar een roman waarin de hoofdpersoon zich langzaam maar zeker ontworstelt aan de volmaakte samenleving en uiteindelijk belandt bij een groep achterblijvers die, al of niet vrijwillig, niet hebben meegedaan aan alle technische vooruitgang. De klassieke synopsis van een dystopische sciencefiction roman dus. Maar Kieft heeft voor dit verhaal een ongewone verteller gekozen. De premisse is namelijk dat virtuele consultants mensen continu begeleiden en hen op subtiele wijze aanwijzingen geven hoe ze zo makkelijk, comfortabel en zonder frictie voor zichzelf of anderen door het leven kunnen gaan. Maar met de opstandige hoofdpersoon is dit blijkbaar niet gelukt. Het verhaal wordt verteld door zijn persoonlijke assistent die zich verantwoordt tegenover de leden van een aangenaam vaag gehouden commissie. De assistent levert als het ware de feedback binnen het zelflerende systeem dat de mensheid zo effectief mogelijk wil bijstaan.

Verhaaltechnisch is deze opzet niet helemaal gelukt omdat de motieven van de twee protagonisten (de hoofdpersoon en zijn virtuele assistent) niet erg zijn uitgewerkt en het drama daardoor wat vlak blijft. Desalniettemin is het een interessante schets hoe voortschrijdende techniek onvermijdelijk tot een groep opstandige achterblijvers leidt. Je zou alleen willen dat hij vooral de manier van denken en redeneren van de assistent verder had uitgediept. Nu blijft het een beetje hangen bij de stem van HER uit de gelijknamige film. De roman biedt echter voldoende stof om verder over door te denken. Een aanrader dus.

dinsdag 29 september 2020

Ozymandias

Ik ben blijkbaar niet de enige die graag over de vergeefsheid der dingen mag tobben. In opnieuw een fraaie column in de NRC van Maxim Februari haalt hij onder andere de dichter Percy Bysshe Shelley aan. In het beroemde sonnet over de heerser Ozymandias wordt een pregnant beeld van de vergetelheid opgeroepen. Te mooi om hier niet even te citeren:

Ozymandias

I met a traveller from an antique land,
Who said—“Two vast and trunkless legs of stone
Stand in the desert. . . . Near them, on the sand,
Half sunk a shattered visage lies, whose frown,
And wrinkled lip, and sneer of cold command,
Tell that its sculptor well those passions read
Which yet survive, stamped on these lifeless things,
The hand that mocked them, and the heart that fed;
And on the pedestal, these words appear:
My name is Ozymandias, King of Kings;
Look on my Works, ye Mighty, and despair!
Nothing beside remains. Round the decay
Of that colossal Wreck, boundless and bare
The lone and level sands stretch far away.”

Percy Bysshe Shelley

woensdag 12 augustus 2020

Eerste fase bijna gereed

Het offline halen van al mijn eigen projecten is bijna gereed. Op verzoek van enkele gebruikers is één groot project nog niet verwijderd. In deze website wordt mijn naam wel genoemd maar is deze diep verstopt in een subpagina zodat Google hem niet snel zal indexeren.

Bij een enkelvoudige zoekopdracht in Google (dus zonder toevoegingen 'kunst' of 'kunstenaar') staat deze website nog steeds op nummer 1, maar daarna levert mijn naam pas op pagina zes een nieuwe vermelding op. Niet slecht...