donderdag 1 februari 2024

Micromeningen januari 2024

Een overzicht van de voorstellingen die ik deze maand heb gezien – met mijn ongevraagde, ongepaste en schandalig ongenuanceerde mening in twee of drie zinnen. Soufflages uitsluitend bedoeld voor de betere verstaanders...

Happy in Holland – Sun Li & Tjyying Liu

Gezien: 4 januari, Bellevue

Aardig inkijkje in de moeizame jeugd van Sun Li als dochter van eerste generatie Chinese restauranthouders.

Pygmalion – Onderzoekspresentatie David Roos

Gezien: 5 januari, Frascati

Erg schetsmatige tekstuele performance, heeft nauwelijks indruk gemaakt want ik kan mij er bijna niets meer van herinneren.

En zij maakte een kind - Meral Polat

Gezien: 6 januari, Bellevue

Zie de bespreking bij top-10 voorstellingen 2023

Whatever happened to Mr Pete – Zuidelijk Toneel/Sarah Moeremans (r)

Gezien: 6 januari, Frascati

Grappig idee om zowel podium als tribune in tweeën te splitsen. Opkomst en afgang van en naar het andere toneel suggereert dat je de helft van het verhaal mist – sterke verbeelding van het onbestemde, misplaatste gevoel van de hoofdpersoon. Aardige scènes, lekker vlot spel.

Medea – ITA gezelschap/Simon Stone (r)

Gezien: 11 januari, ITA

Reprise van de voorstelling uit 2014 is een grote teleurstelling. Hyperrealistisch spel rond een vrouwelijke arts die terugkomt van een psychische instorting irriteert en slaat plank daarmee volkomen mis.

Hauntology – Lenz

Gezien: 12 januari, Frascati

Eerste twee voorstellingen van Lenz waren boeiende pogingen om de hopeloosheid van jonge mensen in de huidige tijd op een originele manier te verbeelden. In dit derde deel slaat het volkomen dood met eenzame muzikant in een benauwde kamer die verdrinkt in chaotische tekst- en beeldprojecties over een vriend die zelfmoord heeft gepleegd. Meer een dystopische installatie-performance dan een voorstelling. In de vorige voorstelling ('Katie Cruel') was de drone-muziek er nog met de haren bijgesleept, dit keer pasten de live uitgevoerde drones van Tos Nieuwenhuizen beter, maar het blijft natuurlijk holle kutmuziek.

Opening Night - De Hoe

Gezien: 17 januari, De Brakke Grond

Ronduit geweldig! (Zie de bespreking eerder deze maand).

Kings – Rightaboutnow Inc.

Gezien: 20 januari, Bellevue

Origineel geënsceneerde en goed geschreven voorstelling over eremoord. Geweldige actrices (Cripta Scheepers, Rabina Khatun Miya, Rosa Weekers) spelen in een boxring half dansend en rappend pakkende dialogen. Met name de breakdown van Cripta Scheepers is door haar adembenemende fysieke spel volkomen overtuigend en aangrijpend. Deze actrice moeten we in de gaten houden!

Apocalypse – Opera2Day/Bachvereniging

Gezien: 21 januari, Stadschouwburg Haarlem

Muziek geweldig en ook mooi, helder uitgevoerd maar het verhaal van Jan van Leyden vraagt om veel uitleg en is daarmee te bont voor een opera – ook voor een immaginaire opera zoals deze van J.S. Bach. Ambitieus project maar door de vormgeving en het acteren blijft het toch veredeld amateurtoneel.

Showmeister – Oostpool

Gezien: 23 januari, Frascati

Voorstelling over theatermaken en omgaan met een aangezegde dood is op papier interessant maar in praktijk hebben de schrijvers Jan Hulst en Kasper Tarenskeen er een platte satire met een goedkope ironische boodschap van gemaakt – vol flauwe insiders grapjes en steekjes onder water naar broer Bo en voor dat laatste kunnen wij de beide heren definitief afvoeren van de lijst interessante tekstschrijvers.

JC Superstar – Ivo van Hove (r)

Geien: 24 januari, DelaMar

Alleszins bevredigende musical maar ik zat ook helemaal vooraan en keek zo in de orkestbak waar de uitstekende muzikanten de hits met precies de juiste energie speelden. Jeangu Macrooy verrassend goede zanger en in deze rol ook een overtuigende acteur. Kon tot mijn eigen verbazing bijna alles nog woord voor woord meezingen...

Wunderbaum speelt live (online gaat het mis)

Gezien: 25 januari, ITA

Lekker begin met whatsapp conversatie verzandt al snel in wat voorspelbaar gedoe tussen verschillende ouders en hun kinderen. Schetst al met al een aardig tijdsbeeld waarin er veel langs elkaar heen wordt gepraat en dingen snel uit de hand lopen, maar de voorstelling is ook niet veel meer dan dat.

233 °C – ROSE theater/Abdel Daoudi (r)

Gezien: 26 januari, Bellevue

Schets over de moeizame manier waarop de omgeving omgaat met het afwijkende gedrag van Abdel Daoudi’s broer die regelmatig psychotische episodes doormaakt. Mooi gespeelde scènes waarin veel empathie jegens mensen met hun grote en kleine beperkingen en afwijkend gedrag tot uitdrukking komt. Scène waarin Jason (Dalorim Wartes) zijn moeder (Urmie Plein) confronteert met zijn eigen ongewenste bestaan is hartverscheurend.

Anders is een hele normale Zweedse voornaam – Artemis

Gezien: 27 januari, De Krakeling

Zoals gewoonlijk weer lekker idiote voorstelling waarin drie voorbijgangers verzeild raken in een wereld waarin alle voorwerpen een andere naam hebben. Vermakelijk maar dit keer wel erg veel decor en weinig verrassend spel rond een enkel idee.

De kant van Ada – Mevrouw Ochterop

Gezien: 27 januari, InsBlau

Overtuigende solo van Lotte Dunselman over de Friese vrouw die jarenlang rondliep met het vage gevoel/wetenschap dat haar man de moordenaar van Marianne Vaatstra was. Mooi simpel decor – inlevende tekst en heldere regie van Ria Marks.

Klap III: Hulp – Veenfabriek/Joeri Vos (r)

Gezien: 30 januari, Frascati

Na de fantastische voorstelling 'Recht' is dit derde deel van de serie over de sociaal-maatschappelijke problemen van deze tijd niet zo goed ontvangen, maar ik vond het erg leuk – vooral vanwege het heerlijk drenzende spel van de acteurs. Vaag om de soep heen draaien en in onbegrijpelijke dialogen dingen vooral niet benoemen – ik kan er eindeloos van genieten. Alles in de voorstelling druipt van de hulpeloosheid: het vermoeide spel, het simpele verhaaltje van de moedeloze poging om een benefietavond te organiseren, de muziek die maar niet lekker loopt – dan is een haperende zendmicrofoon geen storende fout, maar juist een fijne kers op deze heerlijk ingezakte taart!

BAAAAAA – Circus Treurdier

Gezien: 31 januari, Bellevue

Nog zo’n lekkere voorstelling vol leuke vondsten, grappige teksten en vooral veel uitstekend gezongen muziek. Beslist niet eenvoudig ook die meerstemmige en polyritmische liedjes en de toewijding waarmee de acteurs deze hebben ingestudeerd is kenmerkend voor de verzorgde manier waarop de hele voorstelling is gemaakt. Uitstekend vermaak!