vrijdag 1 maart 2024
Micromeningen februari 2024
Een overzicht van de voorstellingen die ik deze maand heb gezien – met mijn ongevraagde, ongepaste en schandalig ongenuanceerde mening in twee of drie zinnen. Soufflages uitsluitend bedoeld voor de betere verstaanders...
Zelensky hier – Theatertroep
Gezien: 2 februari, Betty Asfalt Complex
Jammerlijk mislukte hagiografie over Zelenksy. Ik had ze nog zo gewaarschuwd dat ze beter een voorstelling konden maken met het idee dat ze als Theatertroep plotseling zelf aan het hoofd van een fictief land in oorlog zouden staan, maar ze zijn blijven hangen in de eerste ideetjes van bijna een jaar geleden. Vooral jammer om te zien dat ze zelf nauwelijks plezier hebben om dit stuk te spelen terwijl spelplezier juist hun kracht is.
Ik ben de Wind – Afstudeervoorstelling ATD
Gezien: 3 februari, Academie voor Theater en Dans
Voor de oudere bezoeker waren de loopbrug en de kale vloer wat oncomfortabel, maar de sobere enscenering was wel origineel en effectief. Spel en regie ook indrukwekkend maar de lappen tekst (en stiltes) van Nobelprijswinnende beroepsmisantroop Jon Fosse waren naar mijn idee inhoudelijk toch een beetje te zwaarmoedig voor deze jonge acteurs.
The House – Onassis STEGI/Dimitris Karantzas (r)
Gezien: 5 februari, ITA
Hopeloos Grieks toneelstukje over ondergang van de wereld. Het slappe en weing originele ideetje van een chaotische buitenwereld die letterlijk een huiskamer binnenkomt, is uitgewerkt als een doodsaaie en volkomen voorspelbare performance. Bedoelt om als avant-garde theater te imponeren maar ik viel gewoon in slaap.
A Case for the Existence of God – Erik Whien
Gezien: 6 februari, Frascati
Erg goed droog teksttoneel over mannelijkheid. Fijn gespeeld maar had volgens mij aan kracht gewonnen als m.n. Bram Suijker zijn rol iets minder had geacteerd. Zijn tegenspeler Emmanuel Ohene Boafo is een fantastische acteur en terecht winnaar van de Louis d'Or (al had Vincent Rietveld hem toen natuurlijk moeten winnen ;-).
On almost every Page – Gerben Vaillant
Gezien: 7 februari, Frascati
Een als intrigerend aangekondigde performance over de inwisselbaarheid der dingen. Een half uur een halve stapel A4-tjes met doodsaaie tekst voorlezen, dan de stoel verschuiven en nog eens de rest van de stapel doorploegen. Tja...
Ensemble Modern – nieuwe stukken van Ryoji Ikeda
Gezien: 8 februari, Muziekgebouw
Twee korte stukken van violisten die elkaar halverwege ontmoeten waren wel erg conceptueel en saai maar het nieuwe stuk voor het symetrisch opgestelde orkest was geweldig.
Meta-Moe – Emma Buysse & Luna Joosten
Gezien: 9 februari, De Kikker
Geslaagde zedenschets waarin de twee makers weer een sterk beeld van zoekende jonge mensen in deze complexe tijd schetsen. Het blijft vreselijk leuk om Emma te zien spelen. Met een verrassende gastrol van hun voormalige mentor Mark Rietman.
Rijnreisje – De Toneelmakerij/Steef de Jong
Gezien: 10 februari, De Krakeling
Voorstelling blijft hangen in trucjes met kartonnen decorstukken. Verhaal over tocht van een zalm is drie keer niks en werkt niet. Jammer want ik vond zijn laatste operette ('De Dappere Soldaat') wel leuk.
De kwestie Sjostakovitsj – BEER muziektheater
Gezien: 10 februari, De Bellevue
Voorstelling als een gortdroog Wikipedia-artikel. Of nee, nog erger: als een Wikipedia-artikel voorgelezen door een stoffige oom die er langzaam achter komt dat hij te laat van zijn communistisch geloof is gevallen. Alles aan deze voorstelling is ouderwets: het concept, de enscenering, de tekst, de speelstijl, de acteurs...
Nhung geeft zich bloot – Nhung Dam
Gezien: 11 februari, De Meervaart
Nhung was grieperig en daardoor ook wat zenuwachtig, maar zij is een leuke persoonlijkheid en zolang zij het klein houdt, laat zij ook mooie dingen zien. Gevaar is dat zij zich overschreeuwt als zij over haar seksuele avonturen gaat vertellen maar verder gewoon een leuke voorstelling voor een druilerige zaterdagmiddag.
Scold – Sofie Kramer
Gezien: 12 februari, Bimhuis
Geweldig sterke en ontroerende performance over het moeizaam verwerken van een abortus. Gemaakt als cafévoorstelling en Sofie kreeg het Bimhuiscafé inderdaad doodstil. Het blijft bijzonder hoeveel boeiende vrouwelijke stemmen er de laatste tijd te horen zijn. Dit is ook weer zo’n uiterst persoonlijk verhaal over een specifiek vrouwelijke ervaring die in een vorm wordt gegoten waardoor ik het volledig kan meevoelen. Met het moedig en waarachtig delen van ook hun heftigste en moeilijkste ervaringen, weten deze theatermakers het mens-zijn werkelijk wat inclusiever te maken. Ik kijk erg uit naar de voorstelling die zij nu aan het maken is. Een opmerkelijke nieuwe stem!
De Ander (v) / Weibliche Akt 13 – Discordia
Gezien: 13 februari, Frascati + 15 maart, De Kiker
(Zie deze aparte bespreking samen met 'V' van De Nwe Tijd).
Ground Floor – Orkater
Gezien: 14 februari, Bellevue
De avant-gardistische musical met muziek van Annelinde Bruijs op teksten van Maartje Wortel vond ik erg goed. Mooie poëtische setting en op een aangename manier ongrijpbaar spel van de uitstekend zingsprekende acteurs.
Diarree is mijn Lievelingskleur – Artemis
Gezien: 17 februari, De Krakeling
Tja, wat kan ik zeggen over een voorstelling waarin Willemijn mij heel gemeen sommeerde om op het podium auditie te komen doen voor de voorstelling die ze vervolgens zelf gingen spelen. Zoals gewoonlijk weer briljant verstandig theater voor het betere kind. Lekker vies dit keer.
Powder her Face (opera Thomas Adès) – Nederlandse Reisopera
Gezien: 18 februari, Carré
Aardige kameropera met verrassende muziek van Thomas Adès werd met wel erg veel tromgeroffel aangekondigd als ‘de eerste opera met een blowjob op het toneel’. Betreffende scène had niet veel om het lijf want werd al even ‘smaak- en humorvol’ opgediend als alle andere scènes in het schandaal rond de Duchess of Argyll. Alleszins onderhoudend maar niet het beloofde spektakelstuk.
Haar in de Wind – Caro Derkx/Wilfried de Jong
Gezien: 20 februari, Frascati
Caro is een enorm charmante persoonlijkheid en in haar vorige voorstelling ('Emma Watson: the play') liet zij zien dat zij best wel wat in haar mars heeft, maar in deze voorstelling met veel gekwijl over haar fietshobby gedraagt zij zich op een bijzonder irritante manier als een omhooggevallen gymnasium tutje (wat zij natuurlijk ook is...).
Ensemble Piece Exhume buried Cries – Khadija El Kharraz Alami (r)
Gezien: 21 februari, De Brakke Grond
Samen met twee ijzersterke vrouwen (Lois Lumonga Brochez en Khadija Massaoudi) gaat Khadija op zoek naar onontdekte werelden, stemmen en entiteiten. Bijzonder krachtige rituele performance met sterke bewegingen/dans, wilde klanken en niet te volgen teksten in een fraai decor, mondt uit in een kolderieke onthoofding van een mannelijke bezoeker. Aan alle kanten sterk en overtuigend theater.
Julie – ITA/Rebecca Frecknall (r)
Gezien: 22 februari, ITA
Gewoon een well made play. Ondanks de nieuwe accenten blijft het inhoudelijk toch een wat gedateerd stuk, maar Eefje Paddenburg was weer geweldig naturel in haar rol als onzekere en tegelijk onuitstaanbare adolescent. Hanna Hoekstra altijd goed en leuk om Minne Koole in een rol te zien waarin hij weer eens kan laten zien wat hij allemaal kan.
The Returned – Rast/Ada Ozdogan
Gezien: 23 februari, Mozaïek
Aardig idee van vier mensen die samenkomen om een mysterieuze gebeurtenis uit hun verleden te duiden. Erg goed intiem decor van een huiskamer en een groot raam met uitzicht op een verlaten straat. Spel was soms een beetje te veel geacteerd maar dit was pas de try-out. Rosa van Leeuwen bleef alvast lekker ongrijpbaar in haar rol van een flippende arts. Dat de hele bijeenkomst zich in een vage mist van te veel jointjes blijft afspelen, vond ik eigenlijk wel goed.
Verzoeknummer – Golden Palace/Jessie L’Herminez (r)
Gezien: 29 februari, De Meervaart
Goed vreemd stuk gespeeld door Lisa en Marie Groothof. Gebaseerd op de door Franz Kroetz in handelingen uitgeschreven monoloog Wunschkonzert over het eenzame bestaan van een vrouw van middelbare leeftijd. Het fraai vormgegeven jaren '70 mini-appartement met op de achtergrond continue een geweldige schlagerzender uit die tijd kon mij absoluut overtuigen. Liefdevol, en met veel gevoel voor detail geschilderd tijdsbeeld.